درود بر دوستان جانم

بی هیچ مقدمه چینی فقط می گویم:

نبودن طولانی مدتم از تلخی فزاینده ای ست که با خودخواهی تمام می خواهم همه اش را تا ته سر بکشم!

ببخشید! حتی قطره ایش سهم شما نخواهد شد!

تا مدتی نامعلوم نخواهم بود.

البته مطمئنم که نبودنم به هیچوجه احساس نخواهد شد! مطمئن باشید...

از دوستانی که هنوز پاسخ کامنت های پرمهرشان را نداده ام رسمن پوزش می خواهم.

 

در پناه ایزد مهر

شاد و شیرین باشید